21 października 2018 roku Barcelona podejmowała Sevillę na stadionie Camp Nou. Mecz ten miał być kolejnym atutem Lionela Messiego. Już od samego początku spotkania Argentyńczyk przejął kontrolę nad grą. W 12. minucie wykonał znakomite podanie do Philippe Coutinho, który oddał precyzyjny strzał w dalszy róg bramki. To był klasyczny przykład interakcji Messiego z atakiem: natychmiastowa wizja boiska i niezwykła precyzja podań. Mecz odbył się w atmosferze oczekiwania i napięcia. Kibice obu drużyn wypełnili trybuny, co stworzyło niesamowitą atmosferę. Sevilla, znana ze swojego bojowego stylu, była gotowa do walki, ale Barcelona z Messim w drużynie wydawała się niepokonana. Mimo presji ze strony obrońców, Messi wykazał się typową dla siebie pewnością siebie. Za każdym razem, gdy dotknął piłki, widzowie byli zachwyceni.
Po golu Coutinho mecz toczył się w szybkim tempie. Sevilla próbowała przejąć inicjatywę, ale obrona Barcelony, prowadzona przez Gerarda Piqué, była w szczytowej formie. Messi odpowiedział szybko. W 30. minucie sam zdobył gola, pokazując swój talent. Po wspaniałej akcji z Luisem Suarezem, otrzymał podanie tuż przy granicy pola karnego i nie zastanawiając się, uderzył w najbliższy róg bramki. Piłka, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, przeleciała między nogami obrońcy i wpadła do siatki. Po drugiej bramce atmosfera na stadionie stała się napięta. Kibice skandowali imię Messiego, zdając sobie sprawę, że są świadkami czegoś wyjątkowego. Sewilla, choć się nie poddała, traciła coraz więcej pewności siebie. Messi, niczym dyrygent, nadal kierował grą i stwarzał okazje swoim kolegom z drużyny. Każdy jego drybling był imponujący, a jego podania zawsze były bardzo precyzyjne.
Druga połowa meczu rozpoczęła się od nowego ataku Barcelony. Messi był jak magnes, przyciągał obrońców i zapewniał przestrzeń swoim kolegom z drużyny. Powrócił na scenę w 60. minucie, gdy po szybkim kontrataku podał piłkę do Ousmane'a Dembélé. Francuz nie zawiódł i piłka ponownie trafiła do siatki Sevilli. Messi zaliczył już trzecią asystę w tym meczu, co dowodzi jego wyjątkowego wyczucia gry. Pod koniec meczu Barcelona pewnie utrzymywała się przy piłce, podczas gdy Sevilla próbowała znaleźć szanse w kontratakach.
Jednakże katalońska obrona, zainspirowana grą Messiego, była w szczytowej formie. W 85. minucie Messi, kończąc dzień w wielkim stylu, zdobył swojego drugiego gola w meczu. Jego strzał z dystansu wprawił bramkarza Sevilli w osłupienie. Mecz zakończył się wynikiem 4:2 na korzyść Barcelony. Messi był niekwestionowanym bohaterem meczu, otwierając nowy rozdział w swojej legendarnej karierze. Kibice opuszczali stadion z uśmiechami na twarzach, wiedząc, że byli świadkami wyjątkowego występu jednego z najlepszych piłkarzy w historii. Mecz ten po raz kolejny potwierdził, że Lionel Messi to nie tylko piłkarz, ale prawdziwy artysta, który tworzy magię na boisku.
W 26. minucie meczu wydarzyło się coś, co zmieniło bieg gry i zszokowało kibiców na całym świecie. Lionel Messi walczył o piłkę w środku pola i po zderzeniu z Franco Vazquezem niefortunnie upadł na prawą rękę. Jego twarz natychmiast wykrzywiła się z bólu – trzymał się za łokieć i nawet kamery telewizyjne widziały, że uraz był poważny. W tym momencie na stadionie Camp Nou zapadła niezręczna cisza. Fani, którzy jeszcze przed chwilą byli zachwyceni występem swojej idolki, zamarli z niecierpliwości, nie mogąc uwierzyć własnym oczom. Lekarze drużyny szybko przybyli na boisko, aby udzielić pierwszej pomocy. Messi, który przez całą swoją karierę wykazywał się niesamowitą odpornością i umiejętnością radzenia sobie z kontuzjami, wyglądał na przygnębionego.
Nie był tylko zawodnikiem, był symbolem klubu, a jego strata mogła mieć katastrofalne skutki dla drużyny. Gdy lekarze zaczęli badać jego ramię, na jego twarzy widać było ból, a tłum wokół niego obserwował wszystko z zaniepokojeniem. Sekundy ciągnęły się jak godziny. Z każdą chwilą emocje na trybunach rosły. Kibice zaczęli szeptać, dyskutując o możliwych konsekwencjach kontuzji. Trener Ernesto Valverde starał się w tym momencie zachować spokój, ale i on nie potrafił ukryć niepokoju. Messi był nie tylko liderem drużyny, ale także jej główną nadzieją na sukces w tym meczu i w całym sezonie. Gdy Messi wstał, na jego twarzy nadal widać było ból, co wywołało falę oburzenia i zaniepokojenia wśród kibiców.
Próbował kontynuować grę, ale szybko zdał sobie sprawę, że nie może tego robić bez ryzyka pogorszenia się kontuzji. W rezultacie zmuszony był opuścić boisko, a zastąpił go Alagna Dembélé. Atmosfera na stadionie zmieniła się radykalnie: radość i przyjemność ustąpiły miejsca niepokojowi i niepewności. Messi siedział na ławce przygnębiony. Jego nieobecność natychmiast odbiła się na wynikach drużyny. Barcelona, tracąc swojego kluczowego zawodnika, stała się mniej agresywna w ataku. Sevilla, mimo że nie prowadziła w meczu, wyczuła okazję i zaczęła grać aktywniej. Wykorzystali tę okazję, przejęli inicjatywę i szybko zaczęli stwarzać groźne okazje w pobliżu bramki Barcelony.
Sevilla podniosła poziom swojej gry w pierwszej połowie i zdobyła bramkę w 42. minucie. Po dośrodkowaniu z rzutu rożnego piłka wylądowała w środku pola, w rękach napastnika, który wykorzystując zamieszanie w obronie, skierował piłkę do siatki. Stadion znów wypełnił się wiwatami, tym razem jednak radość kibiców Sevilli. W przerwie piłkarze Barcelony zebrali się w szatni. Valverde próbował zmotywować drużynę, tłumacząc jej, że musi skupić się na grze i dać z siebie wszystko. Pomimo straty Messiego, apelował do piłkarzy, aby się nie poddawali i pokazali, do czego są zdolni. Zainspirowani decyzją trenera gracze wrócili na drugą połowę z nową determinacją.
Po kontuzji Messiego Barcelona musiała szybko dostosować się do zmian. Zespół musiał zmierzyć się z kilkoma trudnymi meczami, w tym ze spotkaniem z Interem w Lidze Mistrzów i decydującym starciem z Realem. Wielu wątpiło, czy zespół poradzi sobie z presją bez lidera. Te pytania wisiały w powietrzu, a każdy kolejny mecz stawał się sprawdzianem nie tylko dla zawodników, ale i dla sztabu szkoleniowego. Pod nieobecność Messiego trener Ernesto Valverde zmuszony był przemyśleć swoją taktykę. Zrozumiał, że bez najlepszego gracza drużyny musi znaleźć nowe sposoby na osiągnięcie sukcesu. Valverde zaczął eksperymentować ze swoim składem, dodając do podstawowego składu więcej ofensywnych piłkarzy, takich jak Ousmane Dembélé i Luis Suarez, aby zrekompensować nieobecność Messiego. Skupił się również na poprawie interakcji między pomocnikami i napastnikami, aby stworzyć więcej sytuacji do zdobycia bramki.
Pierwszym poważnym sprawdzianem dla drużyny był mecz Ligi Mistrzów z Interem. Ten mecz był nie tylko ważny, ale też zadecydował o szansach Barcelony na wyjście z grupy. Mecz oglądali kibice z całej Europy, a napięcie było wyczuwalne na każdym kroku. W dniu meczu Valverde zebrał drużynę i wezwał graczy do wykazania się charakterem i jednością. Przypomniał im, że każdy z nich musi wziąć odpowiedzialność za wynik. Na boisku piłkarze Barcelony próbowali pokazać, że potrafią obejść się bez swojego lidera. Pierwsze minuty meczu były napięte. Inter, wiedząc o kontuzji Messiego, próbował wywierać presję na katalońską defensywę. Jednak Barcelona wykazała się odpornością. Luis Suarez i Ousmane Dembélé zaczęli aktywnie naciskać na przeciwnika, stwarzając groźne sytuacje.
