Przed meczem z Nigerią argentyńska drużyna była o krok od odpadnięcia z Mistrzostw Świata. Po remisie z Islandią i porażce z Chorwacją zespół Messiego sprawiał wrażenie zdezorientowanego, pozbawionego pomysłów i lidera. Wszystkie oczy zwrócone były na Lionela – oczekiwano od niego cudu, oczekiwano zbawienia. Sytuacja była krytyczna: jeśli Argentyna przegra, może opuścić turniej, a ten fakt wywarł presję na barkach zawodników. Niepokój fanów rósł, ponieważ drużyna nie mogła sobie pozwolić na kolejną porażkę. Na treningu przed meczem panowała napięta atmosfera. Sztab techniczny zrobił wszystko co możliwe, aby przygotować drużynę do decydującego meczu. Każdy piłkarz zdawał sobie sprawę, że na jego barkach spoczywają nie tylko losy reprezentacji, ale i nadzieje milionów kibiców.
W dniu meczu oczekiwania sięgnęły zenitu. Stadion był pełen pasji i emocji. Argentyńscy kibice przywieźli ze sobą flagi, plakaty i oczywiście swoje serca. Zaśpiewali hymn z taką siłą, że wydawało się, jakby cały kraj wspierał swoich bohaterów w tym decydującym momencie. Z drugiej strony, nigeryjscy kibice byli pełni wiary i nadziei na zwycięstwo, co budowało dodatkowe napięcie. Na boisku atmosfera była równie napięta. Już od pierwszych minut gra toczyła się w szybkim tempie. Obie drużyny starały się przejąć piłkę i stworzyć sobie okazję do przeprowadzenia ataku.
Argentyna rozpoczęła mecz agresywnie i bardzo szybko, Lionel Messi, jak wszyscy się spodziewali, pokazał, że jest gotowy przejąć inicjatywę. Jego drybling i precyzyjne podania stały się podstawą pierwszych niebezpiecznych momentów pod bramką przeciwnika. Na pierwszego gola nie trzeba było długo czekać. Messi, który otrzymał piłkę na skraju pola karnego, zgrabnie ominął obrońcę i uderzył celnie w róg bramki. Stadion eksplodował radością: to nie był tylko gol, to był popis umiejętności i odwagi, który dodał drużynie pewności siebie. Zainspirowani sukcesem swojego kapitana argentyńscy piłkarze zaczęli grać swobodniej i wkrótce zdobyli kolejnego gola.
Jednak Nigeria nie zamierzała się poddać. Szybko wyrównali, co ponownie podniosło napięcie na trybunach. W tym momencie stało się jasne, że mecz będzie prawdziwym „dramatem”. Każdy atak, każda chwila przed bramką przeciwnika była postrzegana jako decydująca. Argentyńczycy zrozumieli, że aby przejść do następnej rundy, muszą nie tylko strzelać gole, ale i się bronić. Druga połowa rozpoczęła się z jeszcze większym napięciem. Argentyna musiała utrzymać prowadzenie, podczas gdy Nigeria szukała kontrataków. Messi nadal prowadził drużynę do przodu, stwarzał okazje i dawał nadzieję na sukces. Jego interakcja z kolegami z drużyny miała kluczowe znaczenie. Wszyscy zawodnicy, także ci, którzy jeszcze nie wyróżnili się w turnieju, zaczęli rozumieć, że sukces mogą osiągnąć tylko wspólnie.
W 14. minucie wydarzyło się to, na co czekały miliony ludzi. Ever Banega posłał fantastyczne podanie w pole karne, a Messi, niczym z innego świata, złapał piłkę biodrem, opanował ją i uderzył celnie w dalszy róg bramki. To był gol godny muzeum piłki nożnej – genialny ruch po trzech dotknięciach piłki. W tym momencie stadion eksplodował radością, a serca kibiców zaczęły bić szybciej. Wygląda na to, że Argentyna odzyskała swoją siłę i nadzieje na wyjście z grupy stają się bardziej realne. Zaraz po strzeleniu gola drużyna poczuła przypływ siły. Gracze zaczęli grać z większą pewnością siebie, a interakcje między nimi stały się bardziej skoordynowane. Messi, jako prawdziwy lider, nie tylko strzelał gole, ale także aktywnie wspierał swoich kolegów z drużyny. Wykonywał precyzyjne podania, stwarzał nowe szanse i podnosił morale drużyny. Każdy jego krok na boisku, każde dotknięcie piłki zachwycało widzów i dodawało otuchy zawodnikom.
Jednak Nigeryjczycy nie zamierzali się poddać. Zaczęli atakować bardziej intensywnie, próbując przywrócić równowagę na tablicy wyników. W ich działaniach widać było pewną determinację i szybko stworzyli kilka groźnych sytuacji przed bramką Argentyny. Pod presją argentyńscy obrońcy zaczęli grać ostrożniej, co dodało grze napięcia. Każdy strzał, każde dośrodkowanie w kierunku bramki spotykało się z niecierpliwością. Jednak Messi nadal prowadził swój zespół do przodu.
Jego niespożyta energia i chęć zwycięstwa inspirowały każdego na boisku. Nie tylko zdobywał punkty, ale także aktywnie uczestniczył w obronie, cofając się, by pomóc w obronie. To pokazało, że nie był po prostu gwiazdą, ale prawdziwym graczem zespołowym, gotowym zrobić wszystko dla ogólnego sukcesu. W 30. minucie meczu doszło do kolejnej sytuacji, w której Messi ponownie znalazł się w centrum wydarzeń. Otrzymując piłkę na skraju pola karnego, minął dwóch obrońców i wydawało się, że przygotowuje się do strzału. Zamiast tego wykonał niespodziewane podanie do Sergio Agüero, który wykorzystał okazję i strzelił w dalszy róg bramki. Niestety, w ostatniej chwili piłkę zablokował nigeryjski obrońca.
Gra stawała się coraz bardziej intensywna z każdą minutą. Nigeria starała się wykorzystywać swoje szanse w kontratakach i była w tej kwestii bardzo groźna. Udało im się stworzyć kilka okazji, w tym jedną, która zakończyła się groźnym rzutem wolnym, który wydobył to, co najlepsze w argentyńskim bramkarzu Francisco Queroso. Ledwo zdołał odeprzeć potężny strzał, piłka odbiła się od słupka obrońcy, który kopnął ją obok bramki. Sytuacja na boisku wymagała od argentyńskich piłkarzy maksymalnego skupienia i poświęcenia. Każdy z nich rozumiał, że w takiej grze nie można się pod żadnym pozorem rozluźniać. Messi, który zdawał sobie z tego sprawę, nadal zachowywał się jak prawdziwy kapitan. Zachęcał swoich partnerów, przypominając im, jak ważna jest każda chwila. Jego pasja i poświęcenie sprawie mogły jedynie inspirować innych.
Druga połowa stała się prawdziwym dramatem. Nigeria grała z siłą i pewnością siebie, i wydawało się, że Argentyna nie zdoła już wyrwać się z ich szponów. Messi nigdy nie przestał walczyć, poruszać się i angażować swoich kolegów z drużyny. Zespół wiedział, że może nie być już drugiej szansy. W tym momencie na boisku toczyła się prawdziwa walka, gdzie każde dotknięcie piłki, każda decyzja mogła mieć decydujące znaczenie. Nigeryjczycy, czując się pewni siebie, zaczęli zwiększać presję. Ich ataki stawały się coraz bardziej agresywne, a argentyńscy obrońcy byli zmuszeni działać na granicy swoich możliwości. Każdy rzut rożny i każdy rzut wolny wykonany przez Nigerię wywoływał dreszcze u kibiców. Na stadionie panowało napięcie; Tłum wstrzymał oddech, czekając na moment, w którym Nigeria strzeli gola. Nigeryjska drużyna wykorzystała swoją siłę fizyczną i szybkość, co postawiło argentyńskich obrońców w trudnej sytuacji.
Próbowali kontrolować grę, ale za każdym razem, gdy piłka lądowała w ich bramce, ogarniał ich strach i niepewność. Messi, jak na prawdziwego lidera przystało, nadal wspierał swoich kolegów z drużyny, przypominając im, aby wierzyli w siebie i swoje umiejętności. W 60. minucie Nigeria przeprowadziła groźny atak. Jeden z napastników, wykorzystując błąd obrońcy, znalazł się sam na sam z bramkarzem. Strzał był potężny, ale Queroso, który jest siłą napędową tego meczu, wykonał niesamowitą obronę, wyciągając się w powietrzu i blokując piłkę. Ten moment okazał się punktem zwrotnym: Keroso nie tylko uratował swoją drużynę, ale także zmotywował kolegów do dalszej walki. Następne kilka minut było pełne napięcia. Argentyna próbowała przeprowadzić kontrataki, ale Nigeria nie dała im chwili wytchnienia.
